"Ο Fauriel, δημοσιεύοντας στον 2ο τόμο των «Δημοτικών τραγουδιών» και το «Θούριο», διηγείται την ακόλουθη ιστορία: Κάποιος φίλος του ταξίδευε με άλλους μαζί το 1817 στη Μακεδονία.
Σ’ ένα χωριό, στο φούρνο (που ήταν και το χάνι), συνάντησαν ένα νέο παιδί, ψηλό και όμορφο, από την Ήπειρο, που δούλευε στο φούρνο. Τους κοίταξε όλους προσεχτικά, και ύστερα ρώτησε τον ταξιδιώτη:
«Ξέρεις γράμματα;», κι όταν του είπε ναι, τον παίρνει παράμερα και εκεί βάζει το χέρι στον κόρφο και βγάζει κάτι που το είχε κρεμασμένο σαν φυλαχτό. Ήταν ένα βιβλιαράκι με τα τραγούδια του Ρήγα.
Τον παρακαλεί να του διαβάσει, ο ξένος το κάνει πρόθυμα, αλλά όταν σε λίγο σηκώνει τα μάτια του βλέπει τον άλλον να έχει αλλάξει ολότελα: η όψη του φλέγεται ολόκληρη, τα χείλη του τρέμουν, και δάκρυα κυλούν από τα μάτια του.
«Πρώτη φορά σου διαβάζουν το βιβλιαράκι αυτό;», ρωτά ο ταξιδιώτης.
«Όχι. Πάντα παρακαλώ τους ταξιδιώτες να μου διαβάσουν κάτι. Τα ‘χω ακούσει πολλές φορές».
«Κι έτσι συγκινείσαι πάντα;»
«Πάντα», απάντησε το νέο παιδί."
ΛΙΝΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ»
Εκδόσεις ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ
~~~~~~~~
[Ο ΚΛΩΝ ΣΑΡΛ ΦΩΡΙΕΛ, (Claude Charles Fauriel) [1772-1844): Γάλλος ακαδημαϊκός φιλόλογος, ιστορικός και κριτικός σύγχρονος με την Γαλλική Επανάσταση και τους Ναπολεόντειους πολέμους. Στην Ελλάδα είναι γνωστός κυρίως για τη σημαντική συλλογή δημοτικών τραγουδιών που συγκέντρωσε και μετέφρασε.
~~~
Αν και δεν επισκέφτηκε ποτέ την Ελλάδα, ήταν ο πρώτος που δημοσίευσε συγκροτημένη έκδοση νεοελληνικών δημοτικών τραγουδιών με τον τίτλο "Chants populaires de la Grèce moderne", στο Παρίσι σε δύο τόμους (1824 - 1825).
Στον πρόλογο της συλλογής του, έχοντας υπόψη προεργασίες άλλων λογίων όπως του Γερμανού βαρόνου Χάξτχάουζεν, των Ελλήνων Μουστοξύδη, Μαυρομάτη, Σχινά κ.α., γράφει
«η συλλογή που παρουσιάζω είναι η πρώτη που δημοσιεύεται, αυτό είναι μια εξαιρετική εύνοια της τύχης, που δεν επερίμενα». .
Κατά τον λαογράφο Δημήτρη Λουκάτο, το φιλελληνικό έργο του Φοριέλ βοήθησε πολύ τον επαναστατικό αγώνα των Ελλήνων, ίσως πολύ περισσότερο και από οποιαδήποτε υλική βοήθεια από το εξωτερικό.
~~~
Σημειώνεται ότι τη νεοελληνική γλώσσα τα ήθη και τα έθιμα, τη ζωή και την κατάσταση γενικότερα των Ελλήνων διδάχθηκε στο Παρίσι και σ΄ άλλα μέρη από παρεπιδημούντες Έλληνες σπουδαστές, εμπόρους και ναυτικούς. Έλληνες (τεχνίτες και νοικοκυρές) των παροικιών της Βενετίας και της Τεργέστης, όπου ταξίδεψε ο ίδιος, του υπαγόρευαν ή του έγραφαν τα τραγούδια που ήξεραν και τραγουδούσαν εκείνοι.
Αλλά και Έλληνες από διάφορα μέρη του έδιναν ή του έστελναν τραγούδια.
Από τις παραλλαγές κάθε τραγουδιού που έφταναν στον Φοριέλ, διάλεγε αυτή που θεωρούσε αισθητικά και γλωσσικά καλύτερη, ή συνδύαζε τμήματα από αυτές, αφού έπαιρνε τη γνώμη Ελλήνων λογίων της Διασποράς.
Ο πρόλογος που έγραφε για κάθε τραγούδι περιείχε πληροφορίες από πρόσωπα ενημερωμένα. Για τα τραγούδια του Εικοσιένα, οι πληροφοριοδότες του είχαν γνωρίσει προσωπικά τους οπλαρχηγούς στους οποίους αυτά αναφέρονταν.]
- ο Φωριέλ
- ο Ρήγας Βελεστιντλής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου