Διεθνής Έκθεσης Βιβλίου της Φρανκφούρτης

ΑΠΕ - ΜΠΕ
Εγκαινιάστηκε χτες βράδυ κι από σήμερα άνοιξε τις πύλες της και στο ευρύ κοινό η 60ή Διεθνής Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης, η οποία και φέτος εντυπωσιάζει με τα μεγέθη της. Όπως επισημαίνεται σε δημοσίευμα της ιστοσελίδας της Ντόιτσε Βέλε («ΝΒ»), στην έκθεση παρουσιάζονται 400.000 έντυπα - βιβλία και μη - από 7.000 και πλέον εκθέτες, που προέρχονται από περισσότερες από 100 χώρες.
Κατά την τελετή των εγκαινίων βασικός ομιλητής ήταν ο Τούρκος νομπελίστας, Ορχάν Παμούκ, καθώς η Τουρκία είναι φέτος τιμώμενη χώρα. Πάντως, κι ο φετινός κάτοχος του βραβείου Νόμπελ για τη Λογοτεχνία, ο Γάλλος, Ζαν Μαρί Γκιστάβ Λε Κλεζιό, έδωσε το "παρών" μέσω των βιβλίων του. Άλλωστε, περισσότεροι από δέκα τίτλοι του έχουν μεταφραστεί μόνον από διάφορους ελληνικούς εκδοτικούς οίκους.
Στο δημοσίευμα της «ΝΒ», επισημαίνεται, πάντως, πως δεν υπάρχουν το 2008 πολυμεταφρασμένοι Έλληνες συγγραφείς στα γερμανικά. Το «βαρύ πυροβολικό» της Ελλάδας φέτος, όπως αναφέρεται, είναι ένα και μοναδικό βιβλίο Έλληνα συγγραφέα μεταφρασμένο στα γερμανικά. Πρόκειται για το βιβλίο του Πέτρου Μάρκαρη «Κατ’ εξακολούθηση», από το σημαντικό εκδοτικό οίκο της Ζυρίχης Diogenes, το οποίο όμως, δεν αποκλείεται να μπει στη λίστα των μπεστ σέλερς.Μάλιστα, είναι το έκτο βιβλίο του ίδιου συγγραφέα από τον Diogenes, ο οποίος ανακάλυψε το Μάρκαρη πριν από το 2001, οπότε τιμώμενη χώρα στη Φρανκφούρτη ήταν η Ελλάδα. Έτσι, του χρόνου θα εκδώσει τα γερμανικά και το τελευταίο βιβλίο του συγγραφέα, το «Παλιά, πολύ παλιά». Και του είναι πιστός ο οίκος, επειδή τα βιβλία του Μάρκαρη και ο περίφημος εκείνος τύπος των αστυνομικών του μυθιστορημάτων, ο αστυνόμος Χαρίτος, βρήκε ένα πιστό κοινό στο γερμανόφωνο χώρο, που σημαίνει δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα σε κάθε έργο του.
Η απήχηση στο γερμανικό κοινό
Στο δημοσίευμα τίθεται και το ερώτημα «αλλά γιατί αυτός και όχι άλλοι;». Και η απάντηση: σίγουρα μερικά πράγματα αρέσουν εδώ στο κοινό. Για παράδειγμα, ο αστυνόμος Χαρίτος δεν είναι ούτε ακραιφνής καλός, ούτε ακραιφνής κακός. Είναι κι απ’ τα δύο, και η μίξη αυτή είναι ρεαλιστική και συμπαθητική. Αλλά και η Αθήνα του Μάρκαρη είναι μια ωραία μίξη για τον ξένο αναγνώστη, δεν είναι ούτε αντίγραφο του Μιλάνου ή του Παρισιού, αλλά ούτε και εγκλωβισμένη στις εντελώς ελληνικές ιδιαιτερότητές της.
Είναι για τον ξένο αναγνώστη και λίγο αλλιώτικη, εξωτική και λίγο οικεία και γνώριμη. Βέβαια, όπως επισημαίνεται, υπάρχει και μια ανθολογία ποιημάτων της Κικής Δημουλά, από τον οίκο της Κολωνίας Ρωμιοσύνη, αλλά η μετάφραση μάλλον ξένισε το κοινό την περασμένη Τρίτη το βράδυ, παρούσης και της συγγραφέως, στο Βερολίνο. Επιπλέον, ο οίκος Ρωμιοσύνη δεν έχει ικανό σύστημα διακίνησης των βιβλίων του και παραλίγο να μην υπάρχουν αντίτυπα, ούτε στην εκδήλωση την Τρίτη.
Υπάρχει ακόμη και το βιβλίο της Κύπριας Νίκης Μαραγκού, «Γιατρός από τη Βιένη», που μόλις κυκλοφόρησε από το μικρό, αλλά ποιοτικό αυστριακό οίκο Kitab. Ο τελευταίος εκτιμάται πως εκδίδει κάπως αλλόκοτα, αλλά ωραία έντυπα. Πλην όμως, ο πατήρ Μαραγκός - διότι αυτός είναι ο γιατρός από τη Βιέννη - δεν αναμένεται να φθάσει έτσι ως το ευρύτερο γερμανικό κοινό, όπως άλλωστε και η ανθολογία της Κικής Δημουλά