ΠΟΙΗΣΗ
ΕΦΥΓΕ Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΓΙΩΤΑ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ
(1960-2018)
Στα πενήντα επτά της χρόνια και δηλητηρίασε όλο το καλοκαίρι μας. Με ποιον να τα βάλεις; Πού να παραπονεθείς;
Ξαναθυμάμαι το έργο της
Τοιχογραφία της άνοιξης, 1998
Νερά απαρηγόρητα, 2004
Τοιχογραφία της άνοιξης, 2006
Διηγήματα, 2010
Ποιητών και Αγίων Πάντων, 2013
Για Σίκινο, Ανάφη, Αμοργό, 2017
Νερά απαρηγόρητα, 2004
Τοιχογραφία της άνοιξης, 2006
Διηγήματα, 2010
Ποιητών και Αγίων Πάντων, 2013
Για Σίκινο, Ανάφη, Αμοργό, 2017
και παντού βλέπω την αίσθηση της ρευστότητας και του αναχωρητισμού για μι' άλλη χώρα, την ποιητική, της άφθαρτης ομορφιάς και της εσώτερης γαλήνης. Πλην όμως μέσα σε τόση ρευστότητα τα νερά κυλούν πάντα απαρηγόρητα. Κι ας έχουν μέσα τους δελφίνια, αυτά τα κατεξοχήν όντα του θεϊκού παιχνιδιού. Αλλά πόσο παιχνίδι μπορεί να είναι ο θάνατος;
ΔΕΛΦΙΝΙΑ
Δυο πλοία της άγονης γραμμής
διασταυρώνονται
αντικριστή φιγούρα μπάλου.
Τον ίδιο χορό λίγο πιο κει
Σίκινο – Ανάφη αναμεσίς
έπιασαν δυο δελφίνια.
Δεύτερη χιλιετία προ Χριστού.
Τα ίδια αυτά δελφίνια
κάνουν παιχνίδια και άλματα
ανάμεσα στα πλοία της ζωφόρου
που περιτρέχει τη Δυτική οικία
του Ακρωτηρίου Θήρας.
Είναι τα ίδια αυτά δελφίνια, ζωνοδέλφινα
τα ίδια αυτά σκαριά σαν μισοφέγγαρα
οι λαμνοκόποι, οι επιβάτες
απέξω απ’ την Καμένη γη
αέναη Τοιχογραφία Στόλου
Γ. Α.
~~~~~~~~~
Θρηνείστε μαζί μας μούσες της ποίησης. Οι μαινάδες της Μεσσηνίας λιγόστεψαν κατά μία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου