«Η Μαρία Κάλλας, [...] θεωρούσε ότι η μαγειρική είναι δημιουργία και λάτρευε τα περίτεχνα πιάτα που ετοίμαζαν για αυτήν οι διάσημοι σεφ όλου του κόσμου, αν και απλώς δοκίμαζε μικρές μπουκιές από αυτά, πιστή στο στόχο της: ποτέ να μην ξεπερνά η μέση της τα 59 εκατοστά.
Για αυτό το λόγο και όταν αποκαλύφθηκε η μεγάλη συλλογή 40 τόμων με συνταγές που η ίδια προσεκτικά και με πάθος συλλέκτη μάζευε, η έκπληξη ήταν μεγάλη.
Η Μαρία συχνά, όταν ήταν καλεσμένη κάπου, ζητούσε από τους μάγειρες ή τις οικοδέσποινες, λεπτομέρειες των συνταγών που προσέφεραν. Τις έγραφε σε μικρά χαρτάκια και τις παρέδιδε στην πιστή της αμπιγιέζ και μαγείρισσα ή στον μπάτλερ και οδηγό της. Κάθε πρωί αγόραζε γυναικεία εβδομαδιαία περιοδικά, τα ξεφύλλιζε και έκοβε προσεκτικά τις συνταγές που της άρεσαν. Τις κολλούσε σε άλμπουμ και δίπλα έγραφε τις δικές της παρατηρήσεις με εντυπωσιακό, πλάγιο γραφικό χαρακτήρα (τόσο ταιριαστό στην έντονη προσωπικότητά της).
Στην τεράστια μαγειρική της βιβλιοθήκη, εκτός από τους δικούς της τόμους υπήρχαν και βιβλία μαγειρικής από όλο τον κόσμο σε διάφορες γλώσσες, από σπάνιες και πολυτελείς εκδόσεις μέχρι κλασικά βιβλία όπως το «Φυλακτό της Ευτυχίας» της Άλντα Μπόνι, κοινά όπως οι συνταγές της κυριακάτικης έκδοσης Ντομένικα ντελ Κοριέρε μέχρι και η ελληνική «βίβλος» μαγειρικής της δεκαετίας του ’70, οι συνταγές της Χρύσας Παραδείση. Ανάμεσά τους και ο οδηγός μαγειρικής που της είχε χαρίσει η πεθερά της όταν αρραβωνιάστηκε τον Τζιοβάνι Μπατίστα Μενεγκίνι, χαρακτηριστική κίνηση «πεθεράς προς νύφη» θέλοντας να τονίσει ότι ο γιος της είναι καλοφαγάς.
Η Μαρία ήθελε να είναι καλή νοικοκυρά. Η κουζίνα του σπιτιού τους στην οδό Σαν Φέρμο στην Βερόνα ήταν φτιαγμένη στην εντέλεια, ένα κουκλίστικο περιβάλλον για μία ευτυχισμένη μικροαστή γυναίκα. Η Μαρία αγόραζε με μανία ακόμα και κάθε είδους αξεσουάρ, σύνεργα και συσκευές κουζίνας που θα την έκαναν ακόμα καλύτερη μαγείρισσα. Έστω και αν η ίδια, το μόνο που κατανάλωνε (με ορμή αρπακτικού είναι η αλήθεια, όπως ομολογεί στο βιβλίο του ο Μενεγκίνι) ήταν μπριζόλες των 800 γραμμαρίων α λα φιορεντίνα και πράσινες σαλάτες χωρίς καν λάδι.
Αλλά μαγείρευε. Πειραματιζόταν. Είχε αγαπημένες συνταγές, είχε προτιμήσεις. Ήταν μία ιδανική οικοδέσποινα.»
ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΕΝΕΣ, " ATHENS VOICE"
___________
Σχετικό βιβλίο: Tosi Bruno: «Η Ντίβα στην κουζίνα»,
Εκδόσεις Αίολος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου