* on-line.gr *

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Editorial: Το περιοδικό μας ξεκίνησε από τον Πάνο Σ. Αϊβαλή, δημοσιογράφο πριν είκοσι δυο χρόνια [1996] με μοναδικό σκοπό την παρουσίαση όλων των τάσεων της Λογοτεχνίας -ελληνικής και ξένης- με κύρια έμφαση στην ελληνική λογοτεχνία και ποίηση. [ http://genesis.ee.auth.gr/dimakis/Yfos/Yfos.html ]
Η Φωτό Μου
Επιμέλεια Σελίδας: Πάνος Αϊβαλής - kepeme@gmail.com...............................................................................
δ/νση αλληλογραφίας: Μεσολογγίου 12 Ανατολή Νέα Μάκρη 190 05, τηλ. 22940 99125 - 6944 537571
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
«O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό…». Γκαίτε
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Powered By Blogger

Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

Τα έργα του Κώστα Θεοχάρη μοιάζουν με ρετρό εικονογραφήσεις άλλων εποχών.


Στο τελευταίο τεύχος της εβδομαδιαίας εφημερίδας LIFO, παρουσιάστηκε η δουλειά του Ζατουνίτη εικονογράφου Κώστα Ιωάννη Θεοχάρη.  Η συνέντευξη του Κώστα παρακάτω 

Εφημερίδα "Ζάτουνα"
Νίκος Φίλης




  Retro Bliss   
 Στην πραγματικότητα, όμως, είναι σύγχρονα σχέδια, μοντέρνα και διαχρονικά, βγαλμένα από έναν φανταστικό ελληνικό κόσμο.

ΑΠΟ ΤΟΝ M. HULOT 

Ο Κώστας Θεοχάρης είναι εικονογράφος. Η δουλειά του δανείζεται στοιχεία από την αισθητική των '50s και των '60s, τα πολωνικά κινούμενα σχέδια, τον Ροζ Πάνθηρα και τα παλιά παιδικά βιβλία. Τα σχέδιά του είναι με έναν περίεργο τρόπο μοντέρνα και ελληνικά, χωρίς τα στερεότυπα που η λέξη «ελληνικό» σου φέρνει στο μυαλό. «Μου αρέσουν πολύ τα κεραμικά της δεκαετίας '50-'60» μας λέει. «Έχω τρελαθεί με κεραμικά που έχω βρει στο Μιλάνο, στο Σαν Μαρίνο. Ήταν μια καλή εποχή τα '60s, γιατί δεν υπήρχε μία κατεύθυνση, ο καθένας έκανε ό,τι του άρεσε και έβρισκε το κοινό του. 
Όλες οι τέχνες ήταν κοντά η μία στην άλλη». Μας μιλάει για τον Φρέντυ Κάραμποτ («σπουδαίος γραφίστας, που δεν αναγνωρίστηκε εδώ όσο θα έπρεπε»), τον μοντερνισμό που λατρεύει, το μουσείο του Μιρό όπου χάζευε για ώρες τα έργα του. 

Magnify Image

 «Μεγάλωσα στα Πετράλωνα του '80. Ξεκίνησα να σχεδιάζω στο καφενείο του πατέρα μου, πάνω στα χαρτιά που είχαμε για να γράφουν τα σκορ για την πρέφα. Από μικρό παιδί ζωγράφιζα, κι αν δεν είχα μαζί τα παιχνίδια μου, έφτιαχνα ιστορίες στο καφενείο, και λίγο μεγαλύτερος έφτιαχνα υπερ-ήρωες, μάχες. 
Ο πατέρας μου έσκιζε όλα τα χαρτάκια και τα κράταγε σε αρχείο. Έχω φάκελο με τα πάντα. Με συγκίνησε πολύ όταν τα βρήκα, δεν ήξερα ότι τα είχε κρατήσει. Και στο σχολείο αυτό έκανα. Όπου υπήρχε επιφάνεια κενή, ζωγράφιζα –θρανία, τετράδια, τοίχους, οπουδήποτε– με συγκατάθεση των καθηγητών και των δασκάλων. 
Δεν ήμουν ιδιαίτερα καλός μαθητής. Έκανα προετοιμασία για την Καλών Τεχνών, αλλά τα παράτησα έναν μήνα πριν δώσω εξετάσεις. Ήμουν πολύ μικρός τότε και η ακαδημαϊκή κατεύθυνση που δίνουν στις σχολές ήταν πολύ βαριά για μένα. Ήμουν στην εφηβεία και όλα ήταν ρευστά. Μετά πήγα σε ιδιωτική σχολή. Ήμασταν μια πολύ καλή παρέα, μια πολύ καλή γενιά εικονογράφων, δημιουργικοί και ταλαντούχοι. Στην ουσία ο ένας μάθαινε από τον άλλο. Ο ανταγωνισμός ανάμεσά μας έβγαλε τις πολύ καλές μονάδες». «Ζω από εικονογραφήσεις και πάνω-κάτω, όπως όλοι, τα κουτσοβολεύω. Κάνω και κανένα DJ set. 
Δεν έχω παράπονο. Κάνω αυτό που μου αρέσει και βγάζω κάποια χρήματα» λέει. Μετά μιλάει για το παιδικό βιβλίο, την αδυναμία του. «Υπάρχουν κάποια κεφάλια που νομίζουν ότι ξέρουν τι θέλουν το παιδί και η αγορά και βάσει αυτών πορεύεται το παιδικό βιβλίο. Μου λείπει το στίγμα του καλλιτέχνη και όχι αυτό που θέλει η αγορά. Βάζω τον εαυτό μου στη θέση του παιδιού και προσπαθώ να καταλάβω τι θα του άρεσε». 
Ο Κώστας έχει φτιάξει ένα παιδικό βιβλίο με επαγγέλματα από την παλιά Αθήνα, ιδιότητες που έχουν εκλείψει. Δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα. «Πρόσφατα έκανα ένα βιβλίο που λέγεται Το ραβδί των καλικαντζάρων, που στην ουσία είναι μια μεταφορά της Αντιγόνης για παιδιά. Στην ιστορία του βιβλίου, που βασίζεται στην τραγωδία, δεν είναι τόσο προστατευμένα, επειδή στο τέλος η ηρωίδα χάνεται, πεθαίνει μόνη της» εξηγεί. «Το application ήταν πρόταση του φίλου μου του Ηλία που ήταν στη Βαρκελώνη. Θέλαμε κάτι που δεν θα ήταν το συνηθισμένο application, κάτι χωρίς κουμπιά και λέξεις. Θέλαμε να προσομοιάζει σε μια φανταστική πραγματικότητα». Στο application διαλέγεις πράγματα που μπορείς να βρεις στα ράφια ενός σούπερ μάρκετ και απλώς τα σύρεις με το δάχτυλό σου σε ένα καλάθι. Είναι μία εικονογραφημένη λίστα που σε βοηθάει να θυμηθείς τι θέλεις να αγοράσεις». Άλλη μεγάλη του επιρροή είναι η μουσική. Πάρα πολύ των '60s, εξώφυλλα δίσκων, η «Λιλιπούπολη», η «Ντενεκεδούπολη», ό,τι είναι απλό και με αγάπη φτιαγμένο. «Έργα που είχαν οδηγό την αγάπη και όχι το εμπόριο. Αυτή ήταν η διαφορά» διευκρινίζει. «Η ειλικρίνεια και η αγάπη είναι πολύ βασικά συστατικά, πιστεύω, για μια ευτυχισμένη ζωή.
 Και να μην εθελοτυφλείς σε κάποια πράγματα που σου συμβαίνουν ή συμβαίνουν στους ανθρώπους γύρω σου. Όπου μπορείς να αντιδράσεις, να το κάνεις. Πρέπει να βγούμε από το καβούκι μας. Είναι το αποτέλεσμα του μίσους αυτό που ζούμε σήμερα. Με σοκάρει αυτό που συμβαίνει. Μεγάλωσα σε μια γειτονιά που σεβόταν και αγαπούσε τους ξένους. Με όλα αυτά που συμβαίνουν τα τελευταία δυο χρόνια είχα αρχίσει να βάζω το μίσος μέσα μου και να το μεταφέρω αλλού, έτσι αποφάσισα να μην ασχοληθώ άλλο. Έπιανα τον εαυτό μου να είναι συνέχεια τσαντισμένος. Είναι πολύ δύσκολο πράγμα η αγάπη».

 Δείτε τη δουλειά του Κώστα στο www.costastheoharis.com 
Πηγή: www.lifo.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: