Εταιρία Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης
Με λύπη σας πληροφορούμε ότι πέθανε ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες διηγηματογράφους, ο βραβευμένος και καταξιωμένος πεζογράφος Χριστόφορος Μηλιώνης. Συλλογές διηγημάτων: Παραφωνία (1961)· Το πουκάμισο του Κένταυρου (1971)· Τα διηγήματα της Δοκιμασίας (1978)· Το πουκάμισο του Κένταυρου και τ’ άλλα διηγήματα (1982, συγκεντρ. έκδ.)· Καλαμάς κι Αχέροντας (1985)· Χειριστής ανελκυστήρος (1993)· Το μικρό είναι όμορφο (1997)· Τα φαντάσματα του Γιορκ (1999)· Μια χαμένη γεύση (1999)· Η φωτογένεια (2002), Ακροκεραύνια (1976)· Το μοτέλ. Κομμωτής κομητών (2005), Μυθιστορήματα: Δυτική συνοικία (1980)· Ο Σιλβέστρος (1987).
Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος (1986), το Βραβείο του περιοδικού Διαβάζω (2000) και το Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (2005).
~~~~~~~~~~
Ο Χριστόφορος Μηλιώνης γεννήθηκε στο Περιστέρι Πωγωνίου, των Ιωαννίνων, το 1932. Φοίτησε στη Ζωσιμαία Σχολή και σπούδασε φιλολογία στο ΑΠ Θεσσαλονίκης. Υπηρέτησε τη μέση εκπαίδευση, στην Ελλάδα και την Κύπρο, ως καθηγητής, γυμνασιάρχης και σχολικός σύμβουλος. Υπήρξε μέλος της ομάδας εργασίας που συνέταξε τα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Γυμνασίου/Λυκείου, και μέλος των εκδοτικών ομάδων των γιαννιώτικων περιοδικών «Ενδοχώρα» και «Δοκιμασία».
Αρκετά άρθρα του δημοσιεύτηκαν στην Φιλολογική Καθημερινή και αργότερα στα Νέα.
Ήταν σύζυγος της ομότιμης καθηγήτριας της γαλλικής φιλολογίας Τατιάνας Τσαλίκη-Μηλιώνη και ιδρυτικό μέλος (έχοντας διατελέσει και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου) της Εταιρείας Συγγραφέων.
Στα γράμματα πρωτοπαρουσιάστηκε το 1954, με διήγημά του στο περιοδικό Ηπειρωτική Εστία.
Ακολούθησαν τα βιβλία διηγημάτων (θεωρείται από τους σημαντικότερους του είδους στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα).
Στα 85 του πέθανε ο πολυβραβευμένος πεζογράφος και εκπαιδευτικός Χριστόφορος Μηλιώνης.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ελισάβετ Κοτζιά, Πειραματική δοκιμασία
Καθημερινή, Διακρίνοντας, 16 Ιουνίου 2002
(αποσπάσματα)
...
Ο τίτλος του βιβλίου «Τα διηγήματα της δοκιμασίας» είναι δίσημος: Από τη μια συνδέεται με το γιαννιώτικο περιοδικό «Δοκιμασία», στην εκδοτική ομάδα του οποίου ανήκε ο Μηλιώνης και όπου πρωτοδημοσιεύθηκαν τα διηγήματά του κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Και από την άλλη υποδεικνύει τις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες μέσα στις οποίες τα κείμενα αυτά επεδίωξαν να εκφράσουν το αίσθημα του φόβου, του άγχους, της αβεβαιότητας, της αμφιβολίας, του πνιγμού και της ανασφάλειας σε μια εποχή όπου και η παραμικρή αμφισβήτηση των κρατούντων ισοδυναμούσε ενδεχομένως με φυλάκιση. Αν οι νεαροί Έλληνες πεζογράφοι της δεκαετίας του '50 και του '60 θέλησαν να εκφράσουν το αίσθημα του πολιτικού και του κοινωνικού αδιεξόδου της εποχής τους μέσα από ένα λογοτεχνικό ρεύμα στο οποίο επικράτησε ως επί το πλείστον η οργή (Νίκος Κάσδαγλης, Αλέξανδρος Κοτζιάς, Ρένος Αποστολίδης, Μένης Κουμανταρέας, Βασίλης Βασιλικός), ο Χριστόφορος Μηλιώνης θέλησε αντιθέτως να εκφράσει στις αρχές της δεκαετίας του '70 το ίδιο συναίσθημα αδιεξόδου μέσα από τις σκληρές γραμμές του χώρου απ' όπου το ανθρώπινο πρόσωπο κυριολεκτικώς ή μεταφορικώς απουσιάζει.
Η ιδιαιτερότητα των δέκα διηγημάτων του Μηλιώνη είναι ότι αναπτύσσονται με τον τρόπο του γαλλικού «νέου μυθιστορήματος» της Ναταλί Σαρότ και του Αλεν Ρομπ-Γκριγιέ. Η πλοκή με άλλα λόγια είναι ανύπαρκτη, ο χρόνος στατικός, τα πρόσωπα δεν συνιστούν παρά αναπόσπαστο κομμάτι του χώρου ο οποίος και αποτελεί τον μεγάλο πρωταγωνιστή: ένα διαμέρισμα, ένα χωριό, ένας αυτοκινητόδρομος, μια παράγκα στη χιονισμένη Κατάρα, ένα εγκαταλελειμμένο δίπατο σπίτι, μια σχολική τάξη γαλλικών. Ο αφηγητής περιορίζεται στο να περιγράψει τα χαρακτηριστικά τους μαζί με τις κινήσεις ανθρώπων που μοιάζουν με αποπροσωποποιημένους θεσμούς καθώς άλλοτε έχουμε να κάνουμε με δύο χωροφύλακες, άλλοτε με δύο φαντάρους, με μια δασκάλα κι έναν σχολικό επιθεωρητή, με δύο ξενόγλωσσους τουρίστες, με έναν οδηγό που φορά μαύρα γυαλιά. Κι ο χώρος στον οποίο κινούμαστε βρίσκεται στην Ελλάδα της μεταβατικής περιόδου: της υπανάπτυξης από τη μια μεριά με τις λάμπες λουξ μέσα στις παράγκες, και του καταναλωτισμού από την άλλη με την καταιγιστική διαφήμιση και την εξιδανίκευση των ηλεκτρικών οικιακών συσκευών.
Όπως έχει παρατηρήσει ο Σπύρος Τσακνιάς, στα «Διηγήματα της δοκιμασίας» ο Χριστόφορος Μηλιώνης πειραματίσθηκε πάνω σε μια εντελώς νέα για τα ελληνικά δεδομένα γραφή, τηρώντας όμως ταυτόχρονα κάποια απόσταση από το κλασικό αντι-μυθιστόρημα καθώς δεν επεδίωξε την πλήρη αποπροσωποποίηση και την ολοσχερώς αντικειμενική παράσταση. Παρά το γεγονός έτσι ότι υποδύεται έναν ουδέτερο παρατηρητή που απλώς περιγράφει και καταγράφει τα πράγματα, ο αφηγητής του Μηλιώνη δεν αποφεύγει εντέλει να αποκαλύψει εν μέρει την εσωτερική του σκοπιά: ο αντίκτυπος που η φυσιολογία του χώρου έχει πάνω στη ματιά του, προδίδει κάποιες από τις συναισθηματικές του διαθέσεις και ο βιωματικός Μηλιώνης κάνει με αυτόν τον τρόπο δειλά δειλά την παρουσία του.
...
 |
| Ο Χριστόφορος Μηλιώνης |
_______________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου