Το βιβλίο "Κόκκινη κλωστή δεμένοι..." των Κων/νου Σκηνιώτη και Φιλιώ Γκαβαλιζούδη με διηγήματα -ποιήματα με τίτλο

Το νέο βιβλίο του Κων/νου Σκηνιώτη και της Φιλιώς Γκαβαλιζούδη έχει τίτλο που παραπέμπει στα παραμύθια που μας άρεσαν όταν είμασταν παιδιά και μάλιστα τα ακούγαμε από το ραδιόφωνο – καλημέρα παιδιά είμαι η θεία Λένα. Ο τίτλος λοιπόν είναι «Κόκκινη κλωστή δεμένοι» (και όχι δεμένη) με διηγήματα και ποιήματα (είκοσι εννέα διηγήματα και τριάντα ποιήματα) και ένα διήγημα – ποίημα.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΑΩ, σε 160 καλαίσθητες σελίδες που φρόντισε με μεράκι και αγάπη η Νικολέττα Μιχελάκη.

   ΜΑΚΕΤΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ ΑΡΑΜΠΕΛΛΑ ΛΑΖΑΡΙΔΟΥ -  ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ ΜΙΧΕΛΑΚΗ  

Διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου και μεταφέρουμε το κείμενο:

Η αναζήτηση, μέσα μας και στους άλλους, του καινούργιου και της ευτυχίας...

Η αγάπη, κινητήριος μοχλός της ζωής μας, που με τις αγωνίες, τον πόνο και τις χαρές της μας οδηγεί στο Διαμάντι, το θησαυρό που πάντα πρέπει να ανακαλύπτουμε και να φυλάμε, ακόμα και όταν ορισμένες φορές η εικόνα των πραγμάτων ψευδώς δείχνει ότι δεν υπάρχει ...

Το «πρόσω ολοταχώς», που πασχίζουμε να διέπει τη ρότα του πλοίου της ζωής μας...

Ο αγώνας της ζωής, καθημερινός, προσωπικός, αλλά και συλλογικός...

Η ελπίδα, ότι μπορούμε να κατακτήσουμε τις κο­ρυφές των οραμάτων, των αξιών και των αναγκών μας...

Το «φτου ξελευτερία», που είμαστε έτοιμοι και αποφασισμένοι να διεκδικήσουμε και να κερδίσουμε...

Είναι μια κόκκινη κλωστή, που μας κρατάει όλους τους ανθρώπους δεμένους μαζί.

Αυτές οι μικρές και μεγάλες αξίες διαπερνάνε τα κείμενα και τα ποιή ματα, στο βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ  ΣΚΗΝΙΩΤΗΣ

Ο Κωνσταντίνος Μ. Σκηνιώτης γεννήθηκε το 1960 στην Αθήνα. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στην Ανώτατη Βιομηχανική Σχολή Πειραιά. Μεγάλωσε στον Κολωνό και πέρασε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του στην περιοχή Αγίου Παντελεήμονα Αχαρνών. Στον Κολωνό εδρεύει εδώ και μια 20ετία η ΚΑΜΠΎΛΗ, η εταιρεία όπου ερ­γάζεται μαζί με τον αδελφό του Γιώργο. Έχει γράψει τα βιβλία:

* Στιγμές ζωής, Νότες μουσικής, 1996

* Είσοδος στο φως, 2000

* Το αίνιγμα του ξύλινου αλόγου, 2004

* Σπάστε τον τοίχο, 2006

* Παραίτηση; Ούτε λόγος να γίνεται], 2006

* Ιχνηλασίες, 2008

* Το βλέμμα, 2010

* Περί Έρωτος και άλλων, 2010

* Επί τον πιεστηρίου, 2010

Από το 2003 αντιμετωπίζει σοβαρά προ­βλήματα όρασης, γεγονός το οποίο δεν τον εμποδίζει να συνεχίζει τη συγγραφική του δραστηριότητα. Το 2009 βραβεύτηκε με το 2ο βραβείο στο διαγωνισμό ποίησης «Μάρ­κος Αυγέρης». Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.

Δημοσιεύουμε το πεζό "Το όνειρο"  του Κων/νου Σκηνιώτη που το κλείνει με το ποιήμα "Κοχύλι".

Το όνειρο

Έβαλα το κλειδί στην πόρτα, άνοιξα και μπήκα.

Προχώρησα κάπως αργά στο εσωτερικό του σπιτιού,

χωρίς να ανάψω κανένα φως. Σίγουρα έξω είχε αρχίσει

να σουρουπώνει. Η ώρα αυτή, βλέπεις, είναι τέτοια αυτό

τον καιρό, που θέλεις δε θέλεις σουρουπώνει. Είναι η

στιγμή που το μούχρωμα, αν μπορείς να το δεις και, κυ-

ρίως, αν μπορείς να το ακούσεις, σου ψιθυρίζει λόγια που

μπορεί να σε ταξιδέψουν και να σε πάνε μακριά.

Γι’ αυτό, σκέφτηκα, δεν θα ανοίξω την τηλεόραση. Θα

καθίσω ακίνητος, ξαπλωμένος στον καναπέ και θα προ-

σπαθήσω να ακούσω τους ψιθύρους.

Έκλεισα τα μάτια και σε σκέφτηκα. Τα μάτια, ξέρεις,

χρειάζεται μερικές φορές να τα κλείνεις, γιατί βοηθάει

πολύ στο να δεις. Είναι κάτι άλλες φορές που τα έχεις

ορθάνοιχτα, αλλά δεν βλέπεις τίποτα...

Σε σκέφτηκα και ήμουν σχεδόν βέβαιος ότι δεν θα αρ-

νηθείς την πρόσκληση και θα έρθεις.

Σε είδα στην άκρη του καναπέ να κάθεσαι χαμογε-

λαστή. Το χέρι σου ακουμπούσε τον αστράγαλό μου.

Τίποτα το ιδιαίτερο θα πεις. Απλώς ακουμπούσες τον

αστράγαλό μου. Και όμως, αυτό ήταν αρκετό για να μου

στείλεις μια αίσθηση ηρεμίας και γλυκιάς θέρμης. Όχι,

δε μιλάω για πυρετό, αλλά για μια γλυκιά θέρμη που σε

κάνει να νιώθεις ότι είσαι όλος χαμογελαστός.

– Κοιμήσου, μου είπες, θα σε βοηθήσει να ξεχαστείς

και να φύγεις από αυτά που σε βαραίνουν. Εγώ θα είμαι

εδώ φρουρός και φύλακας και θα σε προσέχω.

– Εντάξει, αποκρίθηκα, αλλά τι φοράς;

– Είμαι ντυμένη στα λευκά. Ξέρεις, όπως την τελευ-

ταία φορά που ειδωθήκαμε. Σου τα είχα περιγράψει και

μου είχες πει ότι σου άρεσαν.

– Ναι, μου άρεσαν πολύ. Όμως δεν είναι σωστό εγώ να

κοιμηθώ κι εσύ να κάθεσαι εκεί.

– Κάνε ό,τι αισθάνεσαι, μου αποκρίθηκες. Μην ανη-

συχείς για μένα. Είμαι ήσυχη εδώ μαζί σου, και αυτό είναι

αρκετό.

– Εντάξει, όμως πριν κοιμηθώ, θέλω να με αφήσεις

να σου πω ένα ποίημα. Είναι γραμμένο για σένα, γιατί,

ξέρεις, θέλω κι εγώ να είμαι φρουρός και φύλακας σου.

Θέλω κι εγώ να κρατάω τον αστράγαλο του ποδιού σου

την ώρα που κοιμάσαι, ακόμα και αν δεν είμαι εκεί. Θέλω

κι εγώ να ημερεύω τη σκέψη σου, να βάλω βάλσαμο σε

ό,τι σε στεναχωρεί, να σε κάνω να χαμογελάς. Αν με αφή-

σεις να σου πω το ποίημα, τότε θα κοιμηθώ ήσυχα, ξέρο-

ντας ότι έχεις το χέρι σου ακουμπισμένο στον αστράγαλο

του αριστερού μου ποδιού:

                  Κ Ο Χ Y Λ Ι
Σμαραγδένιο μου μικρό κοχύ ι,
φύ ακας της θά ασσάς μου είσαι,
της καρδιάς μου η βαλβίδα,
την παλίρροια και την άμπωτη ρυθμίζεις.
Έ α στη ζεστή μου χούφτα
να σε λούσω μ’ ένα δάκρυ,
να ακούσω την πνοή σου,
τη θ ίψη σου να μαλακώσω.

Σμαραγδένιο μου μικρό κοχύ ι,
του ονείρου μου νεράιδα,
στον αφρό και στο βυθό σου
άσε με να ταξιδέψω.
Κατακόκκινη παντιέρα
στο απέραντο του κόσμου,
το λευκό και το γαλάζιο
να δωρίσουμε στον ήλ ιο.

ΦΙΛΙΩ ΓΚΑΒΑΛΙΖΟΥΔΗ

Η Φιλίώ Γκαβαλιζούδη γεννήθηκε στη Γερ­μανία και κατάγεται από την Ορεστιάδα. Σπούδασε Φυσική στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου ολο­κλήρωσε και τις μεταπτυχιακές σπουδές της στην Πληροφορική.

Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Το βιβλίο «Κόκκινη κλωστή δεμένοι... » είναι η πρώτη συγγραφική προσπάθεια της.

Παραθέτουμε το διήγημα της Φιλιώς Γκαβαλιζούδη με τίτλο

Το παραμύθι του φάρου

Κύλησε απαλά το δάκρυ του, ανέβηκε, κατέβηκε μι-
κρές προεξοχές κι ήρθε και τρύπωσε στη βαθιά ρωγμή
του βράχου. Το αλάτι ξαπόστασε στην πέτρα και το γλυ-
κό νερό, λευτερωμένο, δροσίστηκε απ’ τη σκοτεινιά του
κι έπαιξε όλο το βράδυ με τα μικρά υλικά, ταξιδεμένα ως
εκεί απ’ του ανέμου και της θάλασσας το πηγαινέ(α.

Έγινε πάλι μέρα. Μια μικρή βαρκούλα περιδιάβαινε

την ακρογιαλιά. Από μέσα μια αγορίστικη φωνή ακού-

στηκε με λαχτάρα.

– Κοίτα μαμά! Εκεί στο φάρο! Ένα κόκκινο λουλού-

δι φύτρωσε πάνω σε μια πέτρα. Πάμε για μια φωτογρα -

φία!

Ο βαρκάρης έδεσε στα γρήγορα τη βάρκα και το μικρό

αγόρι έτρεξε τσαλαβουτώντας, κρύφτηκε ανάμεσα στο

φάρο και την πέτρα, έχωσε το μουτράκι του μέσα στην

ντελικάτη φυλλωσιά γελώντας. Ένα κλικ ακούστηκε.

Ένα κλικ που αιχμαλώτισε το παρόν στο μέλλον.

Ρίγησε από χαρά ο φάρος. «Ώστε είμαι εδώ. Ώστε με

β(έπουν, τουλάχιστον τη μέρα!» είπε και σκούπισε τα

μάτια του.
Ύστερα το αγοράκι έφυγε για να βουτήξει στα νερά
της θάλασσας, να βγάλει κι άλλες φωτογραφίες, να ’χει
να δείχνει τις χαρούμενες στιγμές στους φί(ους και στις
φίλες του.
Έπεσε σιγά σιγά το βράδυ. Τα πλοία που περνούσαν
από κει έβλεπαν το φάρο. Οι άνθρωποι τον έδειχναν με
το δάχτυλο, όλο κι όλο ένα φωτάκι περιοδικό. Τα γέλια
τους όμως τώρα είχαν γίνει πιο χαρούμενα, καθώς μια
απαλή ευωδιά μεγάλωνε την ευθυμία τους.
Πέρασαν μέρες και νύχτες πολλές. Φύσηξε αγέρας πο-
λύς πάνω απ’ το λουλούδι, και μέλισσες πέταξαν με τα μι-
κρά φτεράκια τους, και ζουζούνια λογιών λογιών, κι ήρθε
και γέμισε η αυλή του φάρου με κόκκινα λουλούδια, να τα
’χει συντροφιά του.
Ήρθε κι η μέρα που το φεγγάρι γέμισε. Καθώς έριχνε
στη γη το ασημένιο φως του, το κόκκινο χρώμα ακτινο-
βόλησε σε μια μυσταγωγία μαγική, ντυμένη με το γλυκό
φλοίσβο και τους κοφτούς ήχους της νυχτερινής ζωής.
Την ώρα που χτύπησε μεσάνυχτα, φάνηκαν πρώτα οι
Μοίρες με τους λευκούς χιτώνες τους. Τον τύλιξαν με μια
γερή μεταξωτή κλωστή και πήρε το λόγο η Κλωθώ.
– Τα γραμμένα σου είναι με χρώματα ζωηρά και φωτει-
νά, του είπε σοβαρά.
Ύστερα ακολούθησαν τ’ αέρινα ξωτικά, ξανθά αγόρια
και κοπέ(ες, που έπαιξαν γαϊτανάκι με πολύχρωμες κορ-
δέ(ες.
– Εμείς θα ’ρχόμαστε εδώ κάθε βράδυ να παίζουμε μαζί
σου, του είπαν τραγουδώντας.
Τελευταίες ήρθαν οι νεράιδες που χόρεψαν κύκλους
γύρω του. Αυτές δε μίλησαν. Μόνο του πέταξαν το αρα-
χνοΰφαντο μαντίλι τους.
Τώρα ήξερε ότι μπορούσε να διαλέξει. Οποιανής κρα-
τούσε το μαντί(ι, την έκανε δική του. Εκεί δίπλα στην
πέτρα, δίπλα στα κόκκινα λουλούδια, να βλέπουν μαζί τη
θάλασσα για πάντα...

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ 

από τις

ΑΩ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
* * *

Αθ. Μιχάλη 19, Καλύβια Αττικής, 190 10

τηλ.: 6932 616019, e-mail: aomegaekdoseis@yahoo.gr

Καλοτάξιδο.... να 'ναι σε μια φουρτουνιασμένη εποχή.... με πολλά μποφόρ...

Πάνος Σ. Αϊβαλής