* on-line.gr *

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Editorial: Το περιοδικό μας ξεκίνησε από τον Πάνο Σ. Αϊβαλή, δημοσιογράφο πριν είκοσι δυο χρόνια [1996] με μοναδικό σκοπό την παρουσίαση όλων των τάσεων της Λογοτεχνίας -ελληνικής και ξένης- με κύρια έμφαση στην ελληνική λογοτεχνία και ποίηση. [ http://genesis.ee.auth.gr/dimakis/Yfos/Yfos.html ]
Η Φωτό Μου
Επιμέλεια Σελίδας: Πάνος Αϊβαλής - kepeme@gmail.com...............................................................................
δ/νση αλληλογραφίας: Μεσολογγίου 12 Ανατολή Νέα Μάκρη 190 05, τηλ. 22940 99125 - 6944 537571
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
«O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό…». Γκαίτε
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Powered By Blogger

Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

Η Αθήνα απέκτησε νέο γαλλόφωνο βιβλιοπωλείο

Το «Le Livre Ouvert» άνοιξε στην οδό Σόλωνος


Του Σπυρου Γιανναρα*
Σε μια περίοδο που οι δρόμοι της πόλης μεταμορφώνονται από τα διαδοχικά λουκέτα, ένα νέο γαλλικό βιβλιοπωλείο ανοίγει στην οδό Σόλωνος 77, απέναντι από το Χημείο. Ο Ρομολό Λοβερανί και ο Φιλίπ Μινιόν, δύο Γάλλοι με μακρά θητεία στον ιστορικό «Κάουφμαν» από το 1984 άνοιξαν το βιβλιοπωλείο «Le Livre Ouvert» (Το Ανοιχτό Βιβλίο) σε μια προσπάθεια να μην αφήσουν να κλείσει το κεφάλαιο του γαλλικού βιβλίου στην Ελλάδα.
«Ανεξαρτήτως της κρίσης, η ανάγκη τόσο από πλευράς του γαλλόφωνου ελληνικού κοινού όσο και των γαλλικών εκδοτικών οίκων να συνεχιστεί η ανταλλαγή ανάμεσα στις δύο κουλτούρες είναι μεγάλη. Η Ελλάδα διαθέτει ένα ιστορικό γαλλόφωνο κοινό μεγάλου πνευματικού πλούτου. Θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό να συνεχίσουμε να ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες του», επισημαίνει ο κ. Λιβερανί, υπογραμμίζοντας ότι το «Ανοιχτό Βιβλίο» ξεκινάει ως γαλλόφωνο και όχι ως γαλλικό βιβλιοπωλείο, καθώς «είναι ένας χώρος ανοιχτός και σε άλλους εκδότες πλην των Γάλλων».


Ρίσκο και πίστη

Ωστόσο, παρά την εμφανή αισιοδοξία, τη ζωντάνια και τη φρεσκάδα που αποπνέει ο νέος χώρος, οι περιποιημένοι πάγκοι με τα ολοκαίνουργια βιβλία, το εγχείρημα ενέχει σημαντικό ρίσκο, το οποίο όμως οι δύο συνεργάτες γνωρίζουν ότι μπορούν να σταθμίσουν.
«Καταθέσαμε αρχικά ένα σχέδιο στο Παρίσι το οποίο εγκρίθηκε από το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου και από τη Συνομοσπονδία των Γάλλων Εκδοτών. Ετσι, εξασφαλίσαμε μια πρώτη οικονομική βοήθεια για να αγοράσουμε το πρώτο στοκ. Ωστόσο, η οικονομική μας λειτουργία είναι ελεγχόμενη: έχουμε δηλαδή πλαφόν στην αγορά βιβλίων. Είμαστε αναγκασμένοι να προχωράμε σταδιακά. Δεν έχουμε τη δυνατότητα, τουλάχιστον στην αρχή, να ελιχθούμε, να επανεφοδιαζόμαστε κατά το δοκούν: π. χ. βγαίνει ένα βιβλίο, διαβάζουμε μια καλή κριτική, το παραγγέλνουμε. Οχι. Δουλεύουμε με τρόπο αυστηρά ελεγχόμενο».
Ωστόσο, ο κ. Λιβερανί εγγυάται ότι μετά την πρώτη φάση της εγκατάστασης θα διαθέτει πάντα ένα ξεχωριστό κονδύλι για τις μεμονωμένες παραγγελίες. «Το ελληνικό είναι ένα έξυπνο κοινό με μεγάλη περιέργεια, απαιτητικό σε τομείς όπως η φιλοσοφία, η κοινωνιολογία ή τα φωτογραφικά λευκώματα. Γι’ αυτό και συνεργαζόμαστε και με φορείς όπως την Ενωση Εθνικών Μουσείων Γαλλίας ή δίνουμε έμφαση στο παιδικό βιβλίο».
Οι δύο συνεργάτες προσπαθούν να κρατήσουν τις τιμές τους κοντά στις γαλλικές και να μην επιβαρύνουν την πελατεία με πολλά μεταφορικά. Σε αυτό συμβάλλουν πολύ οι χαμηλές τιμές των εξαιρετικών βιβλίων τσέπης τα οποία αποτελούν τη ναυαρχίδα των γαλλικών εκδόσεων. «Μπορεί κανείς να βρει βιβλία με 4, 6, αλλά ακόμα και 2 ευρώ. Τα τσέπης καλύπτουν μια ευρεία γκάμα από τους μεγάλους κλασικούς, τη σύγχρονη λογοτεχνία μέχρι την αστυνομική ή τις ξένες λογοτεχνίες, π. χ. τη γερμανική, την κινεζική, τη ρωσική κ.λ.π.


Βάθος τίτλων

«Το στοίχημα είναι να ισορροπήσουμε μεταξύ των νέων κυκλοφοριών -να μην είμαστε σκλάβοι τους- και μιας ευρείας βάσης βιβλίων η οποία απαιτεί να έχεις π. χ. τον «Ξένο» του Καμύ, σε συνδυασμό με προσωπικές επιλογές», επισημαίνει ο Φιλίπ Μινιόν. «Θέλω να μην είμαι σκλάβος των νέων κυκλοφοριών, που πουλιούνται μόνες τους, αλλά να μπορώ να προτείνω τίτλους στον πελάτη.
Πολλές φορές αρκεί ένα νεύμα ή βλέμμα επιδοκιμασίας. Χαίρομαι να δίνω συγγραφείς όπως ο Λέο Περούτς ή ο Πιγκέλα που δεν είναι γνωστοί, αλλά καλοί. Χρειάζεται διάβασμα για να προτείνεις βιβλία, αλλά μόνον έτσι δένεσαι με τους πελάτες σου», ομολογεί χαμογελώντας ευγενικά.

*από την εφημ. "Καθημερινή" 18.9.2010

Δεν υπάρχουν σχόλια: