Το αγνοούν μόνο εκείνοι που τα ξέρουν όλα, καθώς είναι γεγονός γνωστό, γνωστότατο εδώ και σαράντα χρόνια. Μπορεί κι από νωρίτερα, για όσους διέτρεξαν εκείνη τη διαβόητη δεκαετία του '60. Κι όμως, σ' αυτόν τον νοσταλγό της Πλατείας Αττικής, τον μεγάλου διαμετρήματος, ακαταπόνητο και πάντα διψασμένο, ποιητή, όταν διαπίστωσαν πως είναι αδύνατο να τον προσπερνούν διαρκώς, ενώ διασταυρώνονται μαζί του καθημερινά παρόλο που κατοικεί μονίμως σε άντρο θηρίων και φαντασμάτων της ορεινής Κορινθίας, όταν σταμάτησαν να παριστάνουν τους τυφλούς και θέλησαν να του «κάνουν μια αγάπη», τον βράβευσαν για το πεζογραφικό του έργο.
Εκείνοι που γνωρίζουν την αξία του ποιητικού του έργου, κι εμείς οι άλλοι, είπαν «καλό ήταν κι αυτό». Κι όμως κάποιο μήνυμα εστάλη με τη βράβευση ενός πεζογραφήματος, και όχι των ποιημάτων του. Δεν είναι μόνο σαν να λένε του ποιητή «εντάξει τα ποιήματά σου, καλύτερα όμως είναι τα πεζά σου», είναι σαν να προειδοποιούν τους μαθητές του Γυμνασίου και τις μαθήτριες του Λυκείου, εκείνη τη μικρή ομάδα, εκείνους τους ελάχιστους κόκκους άλατος, «Πού πάτε, ανόητοι, μόνοι μέσ' στη νύχτα με ύμνους και τραγούδια; Πεζογραφείτε, τουλάχιστον! Πεζογραφείτε!
Γράψτε κάνα ρεπορτάζ».
Όταν μεγάλες καθημερινές εφημερίδες, όπως συνηθίζεται να γίνεται κάθε παραμονή πρωτοχρονιάς, παρουσίασαν στον «πάγκο» των βιβλίων που εκδόθηκαν την περασμένη χρονιά, αυτά που αξίζει να προσέξει ο αναγνώστης, ανάμεσα στα βιβλία που πρότειναν, ιστορικά, ογκώδη κυρίως μυθιστορήματα, μπεστ σέλερ, ταξιδιωτικά και άλλα, δεν υπήρχε χώρος, ούτε μια τόση δα θεσούλα, για την ποίηση. Δεν πρότειναν ούτε ένα βιβλίο ποίησης από αυτά που εκδόθηκαν την περασμένη χρονιά. Κανένα τους δεν άξιζε; Γι' αυτό τα προσπέρασαν; Και ευλόγως προκύπτει το ερώτημα: αναγνωρίζεται, και άρα βραβεύεται μόνο το πεζό;
Με την ποίηση χάνουμε τον καιρό μας. Δεν χρειάζεται, ούτε να τη διαβάζουμε, ούτε πολύ περισσότερο να την γράφουμε. Δεν θέλει να γίνει χρήσιμο το τζιτζίκι. Μόνο να υπάρχει επιθυμεί. Κι αυτό είναι κάτι που θα άξιζε πραγματικά τη βράβευσή του σ' έναν κόσμο, όπου κυριαρχούν κηφήνες και μυρμήγκια!
Δημήτρης Νόλλας
Δημήτρης Νόλλας
*από το κοντέινερ: Νέα έκδοση για την πολιτική, τον πολιτισμό και τις τέχνες
δωρεάν με την «Ε» την πρώτη Δευτέρα κάθε μήνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου