Εμμανουήλ Ροΐδη,
«Ιστορία μιας γάτας»
και «Ιστορία ενός αλόγου»:
δύο κείμενα περί ύφους.
Η υφολογική θεωρία του Ροΐδη διαμορφώνεται προγραμματικά στα 1886 στο πλαίσιο του προλογικού- θεωρητικού κειμένου («Τοις Εντευξομένοις»), το οποίο προτάσσεται της Πάπισσας Ιωάννας. Η παραδειγματική χρήση των υφολογικών του εξαγγελιών –η οποία εκφράζεται δια της αλλόκοτης συμπλοκής λέξεων, της αξιοποίησης ιδιότροπων παρομοιώσεων και απροσδόκητων παρεμβάσεων– προσδίδει σε αυτό το θεωρητικού χαρακτήρα κείμενο λογοτεχνική χροιά, καθιστώντας το οργανικό τμήμα τής καθαυτό λογοτεχνικής αφήγησης. Η υφολογική επεξεργασία των κειμένων παράγεται διαμέσου ενός μετωνυμικού δικτύου το οποίο στηρίζει τις πολλαπλές μεταμφιέσεις χαρακτήρων, στάσεων και συμπεριφορών εντός της αφήγησης (π.χ. «Ιστορία μιας γάτας») και καθιστά τα ίδια τα κείμενα μεταφορές περί ύφους. Η εκφορά του λόγου, κατά συνέπεια, συντελείται ως μια πορεία μετάβασης από τη θεωρία στη λογοτεχνία, η οποία μπορεί να τροποποιείται και να λειτουργεί και κατ’ αντίστροφη φορά. Ως αποτέλεσμα των παραπάνω διεργασιών, τα κείμενα με εμφανή λογοτεχνική επιφάνεια συγκροτούν και συγκροτούνται μέσω του μετωνυμικού δικτύου το οποίο αναδεικνύει και δηλώσεις ποιητικής τάξεως. Το πυρηνικό στοιχείο της παρούσας ανακοίνωσης είναι η κατάδειξη ακριβώς αυτής της θεωρητικής τροπής που λαμβάνουν τα διηγήματα «Ιστορία μιας γάτας» και «Ιστορία ενός αλόγου», με στόχο την παρουσίαση του πολυδιάστατου χαρακτήρα των ροΐδειων κειμένων και των πολλαπλών αναγνώσεων των οποίων επιδέχονται.
Email joansta@hotmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου