Το ρεβύθι του παραμυθιού
Το ιερό ελάφι της Αρτέμιδος την γέννησε
Δίπλα στους χειμωνανθούς μεγάλωσε
Και έγινε της θεάς η αγαπημένη
Στο χώμα κοιμάται, δίπλα σε μια λίμνη
Συντροφιά με τους βατράχους
Με φύλλα ελιάς τυλιγμένη
Κάθε πρωί οι πέρδικες
Για εκείνη τραγουδούν
Και της λένε το παραμύθι
Δεν
μιλά για πρίγκιπες και δράκους
Μήτε για κάστρα και παλάτια
Παρά μόνο μιλά, για ένα ρεβίθι
Το ρεβίθι ζούσε μαζί με τα άλλα
Σε ένα απομονωμένο δάσος
Μέχρι που γνώρισε το ελάφι
Ήταν
ξεχωριστό
Γιατί είχε
ξεφύγει από της θεάς το βέλος
Κοιτούσε τον καρπό, όπως οι πειρατές το
χρυσάφι.
Γλυκός καρπός
Έσπειρε το ιερό σώμα
Και γεννήθηκε το πιο όμορφο πλάσμα στη γη
Έτσι τελειώνει το παραμύθι
Η μέρα σβήνει
Επικρατεί σιωπή
Τώρα που το παραμύθι τέλειωσε
Ήρθε η ώρα να σας πω
Τι πραγματικά έγινε
Ίσως πάλι να μην σας πω
Γιατί αν σας έλεγα
Η φωτιά στο τζάκι θα έσβηνε.
Ο Αναστάσιος- Μάριος Μιχαηλίδης είναι φοιτητής στο τμήμα ιστορίας στο πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και μέλος της
γραμματείας του IWPR (Institute of World Philoshopical Research ). Επίσης, ασχολείται με τη δημιουργική γραφή
και τέσσερα από τα ποιήματα του έχουν δημοσιευθεί στο ραδιόφωνο Ιωαννίνων στην
εκπομπή "Απρόσκλητοι Επισκέπτες" , στο λογοτεχνικό περιοδικό "Fractal", στο λογοτεχνικό περιοδικό του εκδοτικού οίκου
"Βακχικόν" και στο λογοτεχνικό περιοδικό "Οδός Πανός".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου